Дар айни замон, истифодаиПойгоҳи берунии часпакДар табобати шикамҳо метавон ба ду категория тақсим карда шавад: тамғаи муваққатии берунӣ ва андешидани онҳо низ принсипҳои татбиқи онҳо низ фарқ мекунанд.
Муваққатии муваққатӣ.
Он барои беморон мувофиқ аст, ки шароити муназзами ва маҳаллиро иҷозат намедиҳанд ё дигар табобатҳоро таҳаммул намекунанд. Агар дар сӯзишворӣ бесарусомонӣ набошад, онҳо танҳо барои ислоҳи муваққатӣ бо қитъаҳои мавҷуда мувофиқанд ё таҳаммулпазиранд. Пас аз шароити системавӣ ё маҳаллӣ беҳтар аст,Мазмуни берунӣхориҷ карда мешавад. Табақа ё нохунҳои номатлуб, аммо ин мумкин аст, ки ин ислоҳи муваққатӣ бетағйир боқӣ монд ва табобати ниҳоии шикаста боқӣ мемонад.
Он барои беморон мувофиқ аст, ки барои ислоҳи дохилӣ мувофиқ нестанд. Вақте ки интихоби усули беҳтари дохилии ин ҷароҳатҳо душвор аст, ислоҳоти берунӣ усули беҳтар аст.
Андакетии берунии беруна.
Ҳангоми истифодаи ислоҳи доимӣ барои табобати афсонаҳо, ба кор андохтани хусусиятҳои механикии scafolds лозим аст ва ба таври қатъӣ ба шифо қаноатбахш ноил шудан лозим аст. ва мушкилоти марбута, ки метавонанд дар ҷараёни раванд пайдо шаванд, ба монанди сирояти дастии сӯзан ва нороҳатии маҳаллӣ низ бояд ба назар гирифта шавад.
Ҳангоми истифодаиМазмуни берунӣҲамчун усули доимии табобати шикамҳои тару тоза, сентент бо қаъри хуби ислоҳи беруна бояд истифода шавад ва ислоҳи барвақт ва устувор метавонад муҳити беҳтаринро барои бофтаи мулоими маҳаллӣ ва шифо таъмин кунад. Бо вуҷуди ин, вақти ислоҳи дохилии дохилӣ набояд барои тӯлонӣ нигоҳ дошта шавад, зеро он стрессҳои маҳаллии шикаста ва боиси остеопороз, таназзул ё ғайришорӣ дар макони шикаста мегардад. Охирин хотимавӣ тадриҷан бори гарон дорад, ки барои ҳавасмандгардонӣ ва мусоидат ба раванди шифои устухони маҳаллӣ муфид аст, то даме ки рӯҳафтодагӣ шифо ёбад. Чинзанистикӣ, вақте ки падидаи шифобахши маҳаллӣ рух медиҳад, сайти ҷомаи маҳаллӣ ба вуҷуд меояд ва тадриҷан сарборӣ метавонад бори аввалро ба зангзании шифобахш табдил диҳад. Ин фишори тоза ё фишори гидостатикӣ дар охири шиканҷа метавонад ба фарқияти ҳуҷайраҳои ғайридавлатӣ ҳавасманд кунад, ки ба таҳияи хуни маҳаллӣ ниёз дорад, вагарна он ба раванди шифо додани устухон таъсир мерасонад. Омилҳое, ки ба раванди шифои устухон таъсир мерасонанд, дар сайти шикаста ва усулҳои берунӣ ва ғайра таъминоти маҳаллии маҳаллӣ дар бораи таъминоти хуни маҳаллӣ иборатанд.
Дар табобати ислоҳи беруна барои шикофҳо, ислоҳи қавии маҳаллӣ бояд оҳиста-оҳиста коҳиш ёбад ва ҷараёни ислоҳро барои ба даст овардани қувват ба даст орад, аммо то ба охир расонидани қавӣ ба хотимавӣ расидааст? Тирезаи вақти оптималӣ барои оғози сарборӣ комилан равшан аст. Мазмуни шикамҳо аз ҷониби мураббии беруна як навъи ислоҳи тағйирёбанда мебошад. Принсипи ин ислоҳи фасеҳӣ асоси табақи қулфи имрӯза мебошад. Сохтори он ба ислоҳи беруна монанд аст, аз ҷумла истифодаи зарринҳои дарозтар ва камёб барои ба даст овардани натиҷаи беҳтари табобат: бурди баста асттабақи пӯлодбарои ба даст овардани таъсири муфид.
Дар асоси ҳамон принсип, стейнҳои шаклдор аз рости риштаи ибтидоии мустаҳкам ба даст меорад. Дар ибтидо, ҳангоми нигоҳ доштани ҳолати устувори маҳаллӣ шиддат коҳиш ёфтааст. Баъдтар, шиддат тадриҷан баланд бардошта мешавад, то болоравии Фротт-ро зиёд кунад ва ҳавасмандкуниро ба шикофа дар охири қавӣ ба пешрафти шифоҳӣ ва ислоҳи шифоҳӣ расонад. Худи чорчӯба сахт ва устувор аст ва дар натиҷа худи ҳамон натиҷа ба даст оварда мешавад.
Вақти почта: Jun-02-2022
